اظهارات روانچی در مجمع عمومی درباره اصلاحات شورای امنیت - وبلاگ لین هوان

به گزارش وبلاگ لین هوان، نماینده ایران در سازمان ملل گفت: ارزیابی عملکرد شورای امنیت نشان می دهد که ناکارآمدی فزاینده آن به بحران مشروعیت، اعتبار و کاهش جدی اعتماد و اطمینان به این نهاد منجر شده و اصلاح آن را اجتناب ناپذیر ساخته است.

به گزارش وبلاگ لین هوان، متن سخنان مجید تخت روانچی به توضیح زیر است:

هدف نهایی فرایند اصلاحات شورای امنیت باید رسیدگی به تمام چالش ها و ناکارآمدی های کنونی آن و تبدیل کردن آن به نهادی واقعاً مؤثر، شفاف، جوابگو و قبل از هر چیز، قانونمند باشد.

ما از افزایش اعضای شورا به عنوان اقدامی برای برطرف نابرابری موجود در حضور نمایندگان منطقه ها مختلف در آن، حمایت نموده ولی این اقدام را به خودی خود یک هدف مستقل قلمداد نمی کنیم.

هرچند در حال حاضر کوشش هایی جهت تمرکز بیشتر بر افزایش اعضای شورا و معرفی این اقدام به عنوان معادل اصلاح و کارایی شورا وجود دارد ولی بحث در خصوص افزایش اعضای شورا نمی تواند به قیمت بی توجهی به مسائل دیگر ادامه یابد.

افزایش اعضای شورا هر قدر هم که مهم باشد، تنها یکی از اهداف متعدد در فرآیند اصلاحات شورا است. اهمیت بهبود روش های کاری شورا و جوابگو ساختن آن و تضمین اینکه تمامی تصمیمات این نهاد طبق اهداف و اصول سازمان ملل و حقوق بین الملل گرفته می شود، به هیچ وجه کمتر از اهمیت افزایش اعضای شورا نیست.

اصلاحات شورای امنیت باید به عنوان یک فرایند جامع در نظر گرفته شود و در آن باید هر پنج موضوع اصلی تحت آنالیز برابر فرض شده و بطور کامل و در قالب یک مجموعه مرتبط با هم مورد بحث قرار گیرد. بنابراین باید از اتخاذ روینمودهای گزینشی اجتناب شود.

اگرچه ایران اهمیت زیادی برای تضمین نمایندگی عادلانه در شورای امنیت قائل است ولی این امر را برای بهبود کارآمدی این نهاد کافی نمی داند.

در حال حاضر غرب حضور و نفوذ قوی در شورای امنیت دارد و سه کشور غربی دارای وتو نیز می باشند. این در حالی است که منطقه ها جغرافیائی دیگر هم از نظر تعداد اعضا در شورا و هم از نظر برخورداری از سایر امتیازات از جمله وتو در شرایط نابرابری قرار دارند. این به معنای نابرابری در میان منطقه ها است.

بعلاوه، بسیاری از کشورها در درون یک منطقه خاص هرگز فرصتی برای کسب عضویت شورا پیدا ننموده اند، در حالی که دولت هایی در همان منطقه وجود دارند که هر کدام بین 10 تا 22 سال عضو شورا بوده اند. این نیز به معنی نابرابری در درون یک منطقه است.

بنابراین، هم باید نابرابری موجود بین منطقه ها مختلف و هم در درون منطقه ها برطرف گردند چون این دو لازم و مکمل هم هستند.

این موضوع برای 103 کشوری که 63 تا از آنها در 76 سال گذشته هرگز عضو شورا نبوده اند و 40 تا از آنها نیز فقط یک بار به عضویت آن در آمده اند، از اهمیت بالایی برخوردار است. این موضوع برای تضمین توازن ژئوپلیتیک و جغرافیایی در شورای امنیت نیز لازم است.

در این راستا ما کاملاً هم از برطرف بی عدالتی تاریخی نسبت به کشورهای در حال توسعه از منطقه ها مختلف بویژه آفریقا و هم از تضمین فرصت های برابر برای دولت های واقع در یک منطقه خاص حمایت می کنیم. موضوع اخیر می تواند از جمله به وسیله محدود کردن فرصت برای کشورهایی که زمان بیشتری عضو شورا بوده اند و در عوض فراهم ساختن فرصت بیشتر برای کشورهایی از همان منطقه که هرگز عضو شورا نبوده و یا زمان عضویت آنها در شورا کمتر بوده است، محقق شود. در این راستا حتی می توان ترکیبی از عواملی مانند جمعیت، قدرت مالی و موقعیت منطقه ای را نیز در نظر گرفت.

اصلاحاتی که فقط در خدمت منافع یک منطقه یا چند دولت خاص از یک منطقه باشد، قابل قبول نیست و باید از ارائه هر پیشنهادی که عملاً نابرابری فعلی را تعمیق می نماید یا موجب کاهش فرصت برابر برای دولتها برای عضویت در شورا می شود یا با اصول ذاتی برابری حاکمیتی و حقوق برابر دولتها، شفافیت و جوابگویی در تضاد باشد، بطور جدی اجتناب شود.

ما بعلاوه برای اصلاح روش های کاری شورا و اطمینان از اینکه این نهاد با رعایت کامل حقوق بین الملل بویژه منشور سازمان ملل عمل می نماید، اهمیت زیادی قائل هستیم. شورای امنیت باید از اتخاذ تصمیمات فراقانونی و نیز توسل مکرر و سریع به اختیارات خود تحت فصل هفتم منشور خودداری و از اینگونه اختیارات خود فقط به عنوان آخرین وسیله استفاده کند.

استفاده از تحریمها به عنوان یک روش غیرهوشمند، موجب طرح پرسش های اخلاقی اساسی در خصوص اینکه آیا تحمیل رنج به گروه های آسیب پذیر وسیله مشروعی برای اعمال فشار بر کشور هدف است یا خیر شده است.

در گذشته، بعضی تحریم های شورای امنیت تنها برای مجازات جمعی کل یک ملت و بدون آنکه هیچ گونه تاثیر مثبت و واقعی در حفظ صلح و امنیت بین المللی داشته باشند، وضع شده اند.