جشنواره فیلم فجر سنگ هایش را با خود وا بکند - وبلاگ لین هوان

به گزارش وبلاگ لین هوان، کارگردان فیلم گورکن می گوید: جشنواره فیلم فجر باید یک بار برای همواره سنگ هایش را با خود وا بکند و به یک اساس نامه جدید وفادار بماند. این کمترین انتظار ماست که یک کارگروه حرفه ای از ظرفیت درست سینمای ایران تشکیل گردد و چالش های مهم این جشنواره را آنالیز و مرتفع کند.

به گزارش وبلاگ لین هوان، کاظم ملایی با فیلم گورکن از سال گذشته تا کنون در برخی جشنواره های خارجی حضور داشته است اما طبق آیین نامه ای که برخی سال ها در جشنواره فجر اجرا می گردد؛ به دلیلِ شرکت در جشنواره های خارجی ،امکان حضور در فجر را از دست می دهد.

البته تهیه نماینده این فیلم - سینا سعیدیان - به وبلاگ لین هوان گفته است که در حال رایزنی برای حضور گورکن در جشنواره فجر سال جاری هستند و از این اتفاق استقبال می نمایند. این رایزنی از باب شرکت در جشنواره های خارجی و نیز ارائه سال گذشته این فیلم به دبیرخانه فجر است که منتها به دلیل کامل نبودن فیلم و اصلاحاتی که به آن وارد شده ، نسخه کاملی دراختیار هیات انتخاب نبوده است.

اما جدا از بحث پروانه نمایش که گورکن در فجر 38 نداشت، موضوع پریمیر فیلم های حاضر در این جشنواره هم دغدغه برخی فیلمسازانی شده که علیرغم شرکت در جشنواره های خارجی به نمایش فیلم خود در فجر هم تمایل دارند.

در این باره چند روز قبل گفت وگوی مفصلی با محمد اطبایی - کارشناس امور بین الملل سینما - در وبلاگ لین هوان منتشر شد و حالا کاظم ملایی هم به اظهارنظر درباره این موضوع پرداخته است.

او که پیش تر با ساخت فیلم کوپال شناخته می شد، در گفت وگویی با وبلاگ لین هوان بیان نمود: پر واضح است که بیشتر فیلمسازان به دلایل زیادی دوست دارند که اولین نمایش جهانی یا اصطلاحا (World Premiere) اثرشان در خاک کشور خودشان و برای مردم خودشان باشد و اتفاقا نمایش یک اثر سینمایی ایرانی در جشنواره ملی فجر، هیچ مانعی برای نمایش آن در جشنواره های الف جهانی بوجود نمی آورد که فیلمسازان بخواهند نگران این موضوع شوند. چرا که بر اساس قوانین فیاپف، فیلم های متقاضی در جشنواره های الف صرفا باید اولین نمایش بین المللی (International Premiere) خود را در این جشنواره ها داشته باشند و جشنواره ملی فجر و حتی جشنواره جهانی فجر برای فیلمسازان ایرانی یک رویداد بین المللی محسوب نمی گردد. به همین خاطر به ضرس قاطع تمام فیلمسازان ما ترجیح می دهند که فیلمشان را برای اولین بار در کشور خودشان نمایش دهند و می دانند که در ادامه هم هیچ منع قانونی برای حضور در فستیوال های الف جهانی نخواهند داشت.

قانون اولین نمایش چه منفعتی برای فجر دارد؟

او ادامه داد: ولی مساله اینجاست که وقتی فراوری یک فیلم سینمایی بعد از مهلت جشنواره فجر به سرانجام می رسد، طبیعی است که بیشتر تهیه نماینده ها یا پخش نماینده های فیلم، دیگر نمی توانند به دلایل بسیار زیادی تا دوره بعدی آن صبر نمایند، برای همین بدیهی است که کوشش می نمایند آن را هر چه زودتر در یکی از رویدادهای معتبر جهانی رونمایی نمایند. حال سوال اینجاست چرا فیلمی که شایستگی دارد در این بازه زمانی در یک جشنواره معتبر جهانی به نمایش درآید و بعضا خوش بدرخشد، نتواند بخاطر این قانون فجر (قانون اولین نمایش جهانی در فجر) در جشنواره ملی کشور خودش به نمایش دربیاید؟! من واقعا نمی دانم و نمی فهمم که این قانون اولین نمایش جهانی چه منفعتی به حال جشنواره ملی فجر دارد؟ اگر برای کسب اعتبار است، اتفاقا به نظر من جشنواره فجر بخاطر این قانون، اعتبار را از خود و فرصت را از فیلمساز خوب خودش سلب می نماید. مگر غیر از این است که بهترین رویدادهای ملی، کوشش می نمایند تا بهترین فراوریات سالانه خودشان را در معرض نمایش مخاطبانشان قرار دهند؟

ملایی گفت: پس انگار سیاست جشنواره فیلم فجر این نیست که از فیلم های خاص سینمای ایران حمایت کند و برعکس می خواهد ظرفیت نمایش آثار سفارشی و دولتی خود را محفوظ نگه دارد. اما امروز این فراوریات ارزشی چه جایگاهی در عرصه بین الملل دارند و به غیر از درخشش در خود جشنواره فجر، چه فستیوال دیگری به آن ها فرصت نمایش می دهد؟ ارزش و اعتبارِ امروزِ سینمای ایران به واسطه نمایش چه آثاری در محافل بین الملل کسب می گردد؟ مگر نه این است که عیار یک جشنواره بر اساس فیلم های بخش مسابقه آن تعیین می گردد؟ کدام جشنواره معتبر برای بخش مسابقه اش فیلم تجاری یا کمدی سخیف انتخاب می نماید؟ آیا واقعا جشنواره فجر از تمام ظرفیت سینمایی کشور استفاده می نماید؟ یا سال به سال با یک افت کیفی برگزار شده و از چشم سینماگران نسل جدیدش می افتد؟ یا چرا هنوز باید مساله پروانه ساخت برای این جشنواره مهم باشد، در صورتی که این موضوع دیگر در هیچ کجای جهان کوچکترین اهمیتی ندارد. همین سال جاری اتفاقا یکی از فیلم های ویدیویی ما (دشت خاموش) در جشنواره ونیز می درخشد، در صورتی که سال گذشته جشنواره فجر آن را بخاطر پروانه ویدیویی اش رد می نماید!

انتقاد از قوانین شناور جشنواره فجر

این کارگردان افزود: به هر حال سال هاست که سینماگران ما سوالات بی شماری از این جشنواره دارند و هیچ وقت هم پاسخ روشنی برای آن دریافت نمی نمایند. چرا مدام دبیر این جشنواره عوض می گردد؟ چرا امروز جامعه سینمایی نسبت به مراحل انتخاب و داوری این جشنواره بدبین و ناامید و بی اعتماد هستند؟ چرا این جشنواره نمی تواند هر سال تعداد تعیینی فیلم را نمایش دهد؟ چرا هر سال باید تعداد یا عناوین جوایزش تغییر کند؟ یک سال بخش فیلم اولی هست، سال دیگر نیست! چند سال فیلم کوتاه می گیرد، چند سال نمی گیرد! یک سال بخش هنروتجربه است، سال بعدش نیست! چرا تندیس آن تغییر می نماید؟ این قوانین شناور را چه کسانی وضع می نمایند؟

ملایی گفت: کشور ما پتانسیلی غنی از لحاظ فرهنگی دارد و در زمینه سینما به راحتی می تواند حرف اول را در منطقه بزند، ولی ببینید که روز به روز جشنواره های موضوعی خوب خود را مثل جشنواره فیلم سبز (در حوزه محیط زیست) یا جشنواره فیلم پروین اعتصامی (در خصوص زنان) و خیلی جشنواره های دیگر از دست می دهد و کسی هم اتفاقا صدایش درنمی آید! اصلاً چه زمانی قرار است قانون مهمی همچون حق نشر آنالیز گردد تا از حقوق تمام خانواده های هنرمندان محافظت گردد؟ مگر غیر از این است که امروز به همین دلیل ساده توانایی برگزاری یک جشنواره آنلاین را نداریم؟

جشنواره فجر حق تمام سینماگران کشور است

کارگردان فیلم گورکن در سرانجام اظهار داشت: جشنواره فیلم فجر به عنوان مهم ترین رویداد سینمایی کشورمان، حق تمام سینماگران این کشور است و اگر ما سوالاتی از آن داریم و انتقاداتی بر آن وارد می کنیم، بخاطر این است که آن را سهم خودمان می دانیم. جشنواره فجر باید یک بار برای همواره سنگ هایش را با خودش وا بکند و عمیقا خود را آسیب شناسی نموده و در نهایت هم به اساس نامه جدید خود وفادار بماند. این کمترین انتظار ما از سازمان سینمایی است که یک کارگروه حرفه ای از ظرفیت درست سینمای ایران تشکیل داده و یک بار برای همواره چالش های مهم این جشنواره را آنالیز و مرتفع کند.